امشب خدا مهر و قمر را اختری داد           خـمـخـانـه نـاب ولا را سـاغــری داد

بحـر سخـاوت را ثمـینه گـوهری داد           حجب و حیا را بار دیگر مظهری داد

بر اُمُّ اب از سـوی حـق زین اب آمـد

زینت فـزای عــرش اعـلا زینب آمـد

شد زینت آغـوش زهـرا دخـتری ناز           مـنـظـومــه دلــدادگـی و مـخـزن راز

دریای احساس و نماد صبر و اعجاز           کـو از ازل شد با غـم و اندوه دمساز

سرمست از فیض وجودش عالم عشق

گلبوسه می گیرد ز رویش خاتم عشق

آرام می گـیـرد جـهــانی در پـنـاهـش           در جـسـتـجـوی دلبـری باشد نگـاهش

بی تاب دیداراست رخسار چو ماهش           زمزم روان شد از دو چشمان سیاهش

هر چند بر اهل ولا او نور عین است

لیک از ازل دلـداه روی حسیـن است

تا دیـد روی مـاه دلبـر خـنـده سر داد           از راز خود اینگونه عالم را خبر داد

یک عالمه تفسیر در این مختصر داد           نـخــل امـیــد و آرزوی او ثــمــر داد

یک روح اما در دو پیکر شد پـدیـدار

این عاشق و معشوق را حق شد خریدار

آری چـو زینب دلـبـری دیگـر نیـایـد           در ماسـوا چون او دگر خـواهر نیاید

از مـادر گـیـتـی چو او دخـتـر نـیـاید           داغ و مصـائب را چو او مـادر نیـاید

طاهر چه گوید از جلال و قدر زینب

شد عالمی مدحت سـرا از بهر زینب